,,Երեքը նավակում, չհաշված շունը,,

Ինձ դուր եկան Ջորջը և Հարիսը: Երկուսն էլ հետաքրքիր կերպարներ են, բայց ինձ ավելի շատ դուր եկավ Ջորջը: Նա ուրախ, աշխատասեր և կատակասեր մարդ է: Հատկապես պահակից ջուր խնդրելու ժամանակ, պարզվեց որ նա մարդկանց հետ հեշտ է լեզու գտնում: Ջորջը նաև ընկերասեր և խղճով է: Ջորջը մտահոք էր Հարիսի համար: Նա մտածում էր, որ Հարիսը խեղտվել է: Բայց երբ խոտով ծածկված ջրից երեվում է Հարիսի գլուխը, Ջորջը կատակում է ասելով.
― Խոսիր, ― ճչաց նա, ― ասա կենդանի՞ ես թե մեռած և ուր է մարմինդ։
Այսպիսով երևաց Ջորջի ընկերասիրությունը և կատակասիրությունը:

լինքը ,,Երեքը նավակում, չհաշված շունը,, վեպի 13-րդ գլուխը
http://grapaharan.org/index.php/%D4%B5%D6%80%D5%A5%D6%84%D5%A8_%D5%B4%D5%AB_%D5%B6%D5%A1%D5%BE%D5%A1%D5%AF%D5%B8%D6%82%D5%B4_%D5%B9%D5%B0%D5%A1%D5%B7%D5%BE%D5%A1%D5%AE_%D5%B7%D5%B8%D6%82%D5%B6%D5%A8#.D4.B3.D5.AC.D5.B8.D6.82.D5.AD_.D5.BF.D5.A1.D5.BD.D5.B6.D5.A5.D6.80.D5.A5.D6.84.D5.A5.D6.80.D5.B8.D6.80.D5.A4

Կրյան և փիղը

Կրյան տեսնում է փղին ձագ ունալուց, վրթոհված ասում է.
-Ինչպես ես դու առանց ձու ածելու ձագ ունենում, այն էլ այդքան մեծ: Փիղը կատակով կրյաին ասում է.
-Մի քանի օր չեմ սնվել և այդ պատճառով ձուն չի կեղևապատվել, դրա համար իմ ձագը այդպիսին է: Կրյան գնում և անում է փղի ասածը: Բայց սովից սատկում է, չհասկանալով, որ փիղը նախ շատ մեծ է և եկրորդը դա բնության օրենքն է, որ մեկը ձու է ածում, միուսը ձագ է ունենում:

Չարենցի, իմ սիրած բանաստեղծությունը

Չարենցի բանաստեղծություններից ինձ դուր է գալիս <<Ես իմ անուշ Հայաստանի>> բանաստեղծությունը: Սիրում եմ այս բանաստեղծությունը, որովհետև գովերգում է մեր հայրենիքը: Եվ գովերգում է ազգային սովորույթները, ազգային պարերը, մեր չքնաղ բնությունը: Բանաստեղծության մեջ նկարագրում է Հայաստանը իր ամբողջ գեղեցկությամբ: Մեր կապույտ երկինքը, անուշահամ ջրերը, գեղեցիկ լիճը: Բանաստեղծությունը ամբողջությամ լցված է հայրենասիրությամբ: Գովերում է Նարեկացուն, Քուչակին, մեր սիրուն Արարատ լեռան ճերմակ գագաթը: Զգացվում է կարոտի ոգին: